Kortdurende ziekte is iets dat iedere medewerker van een organisatie wel eens overkomt, maar wat komt erbij kijken wanneer je als werknemer langdurig ziek of arbeidsongeschikt wordt? Als verzuim langer duurt of als sprake is van kortdurend verzuim dat frequent voorkomt, dan weten de meeste werknemers de bedrijfsarts te vinden. Samen met de verzekeringsarts is de bedrijfsarts volgens de Arbowet de enige die iets mag zeggen over belastbaarheid met arbeid als je ziek bent. Noch de huisarts, noch de specialist, noch een therapeut, mag zich volgens de Nederlandse wet op het terrein van belastbaarheid met arbeid bewegen. Alleen de bedrijfsarts mag op basis van beroepsrichtlijnen en wettelijke eisen een advies uitbrengen aan jou en je werkgever.

Re-integreren

Een andere belangrijke reden om de bedrijfsarts in te schakelen is de re-integratie. Alle acties die je samen met je werkgever onderneemt om je weer zo snel mogelijk aan het werk te krijgen, vallen onder de noemer re-integratie. Binnen zes weken na je ziekmelding krijg je een gesprek met de bedrijfsarts om je medische situatie te bespreken, en samen bespreek je welk werk je wel kunt doen. Ook komt in het gesprek aan bod of je verwacht dat je het eigen werk uiteindelijk weer kunt doen.

Vervolgens geeft de bedrijfsarts je een advies over jouw mogelijkheden om weer aan het werk te gaan. Dit advies krijg je in de vorm van een rapport dat de probleemanalyse wordt genoemd. Binnen acht weken na je ziekmelding maak je samen met je werkgever een plan van aanpak. In dat plan staat hoe je er samen voor zorgt dat je zo snel mogelijk weer aan het werk kunt.

Je werkgever moet bekijken of je kunt werken op je eigen werkplek – eventueel met aanpassingen of op een andere werkplek binnen het bedrijf – ofwel re-integratie eerste spoor. Als blijkt dat dit beide niet mogelijk is, is sprake van re-integratie tweede spoor en wordt gezocht naar een andere werkplek bij een ander bedrijf.

Gericht advies van de bedrijfsarts

Vaak weten jij en je werkgever samen ongeveer wel wat er kan bij de beperkingen die je als gevolg van je ziekte ervaart. Soms loopt de visie op wat er wel of niet kan, echter uiteen tussen werkgevers en werknemers. Ook is er niet altijd zicht op hoe beperkingen in de praktijk kunnen worden vertaald naar werken, in het bijzonder als binnen de eigen organisatie geen (passend) werk is te vinden. Het is dan de taak van de bedrijfsarts om gericht te adviseren over beperkingen, mogelijkheden en over specialistische begeleiding naar passend werk.

Lichamelijk onderzoek

Werknemers die naar de bedrijfsarts moeten, stellen vaak de vraag: mag een bedrijfsarts lichamelijk onderzoek doen? Het antwoord daarop is ja. Elke arts – en dus ook de bedrijfsarts – is gerechtigd om lichamelijk onderzoek te verrichten, maar het is de vraag of lichamelijk onderzoek nodig is. De bedrijfsarts moet bij de beoordeling vaststellen welke objectiveerbare beperkingen als gevolg van de ziekte er in het functioneren zijn, en die het hervatten in de eigen werkzaamheden in de weg staan. Op basis daarvan dient de bedrijfsarts advies uit te brengen over re-integratie in passend werk, en daar moet die onderzoek voor doen. Dit onderzoek stelt de bedrijfsarts in staat om op gemotiveerde wijze een beslissing te nemen, en tegelijkertijd moet dit onderzoek voor de werknemer minimaal belastend zijn. Uit dit protocol is af te leiden dat (gericht) lichamelijk onderzoek lang niet altijd nodig is. De bedrijfsarts moet jou als werknemer dus goed kunnen uitleggen waarom het onderzoek noodzakelijk is.